Ik was student ... met een burn-out
Bij burn-out denk je vooral aan volwassenen die te lang zijn uitgebuit op de werkvloer. Een burn-out heeft niet zozeer met je werknemer te maken, maar met je karakter en je gedrag. Ik was een heel zelfstandige, leergierige, ambitieuze, multi-passionate, perfectionist met een groot doorzettingsvermogen. Ik was dol op uitdagingen en kon ze goed ZELF oplossen. Ik had veel stress en faalangst, maar liet me daardoor niet tegenhouden. Dit was de ideale cocktail voor een burn-out.
Hard werken, je uiterste best doen en de volle 200% geven.
Zo studeerde ik. Liever één keer hard werken en daarna verlof nemen. Doseren, dat kende ik niet. En zo kwam de zomer na mijn eerste master: nog snel alles geven in een vakantiejob, nog een beetje doorzetten en daarna verlof…. Wel neen, daarna was ik ziek.
Zolang ik kon was ik nog steeds een bezige bij die overal rond fladderde tot mijn ma zei “en nu ga je een uur rusten”. Dat uur werd 2 maand, want ik geraakte niet meer recht.
Gecrasht: eerste burn-out op mijn 22ste.
Ik ben VOLLEDIG gecrasht. Mijn “verlof” werd ziekteverlof. Ik heb 2 maanden geslapen, ongeveer 20-22u per dag, ik ben 7 kg afgevallen in de eerste 2 weken (en ik woog toen al niet veel).
En toen startte het nieuw academiejaar: ik stond op, ging naar de les en dan weer slapen. Ik had véél slaap nodig. Maar stilletjes aan, werd ik beter en beter. Voor een sociaal studentenleven had ik de energie niet. Gelukkig kon ik tegen de blok weer “normaal studeren”.
Burn-out associeer je niet met studenten.
De dokters hebben toen de burn-out niet benoemd. Want bij een student denk je niet onmiddellijk aan burn-out. Het is pas bij mijn volgende burn-out, 7 jaar later, dat ik alles herkende. Mijn nieuwe huisarts beaamde dat wat ik had meegemaakt als student mijn eerste burn-out was.
Heel wat studenten kampen met stress en/of faalangst.
Sommige studenten leggen hun lat echt heel hoog. Soms wordt het wat van thuis uit aangemoedigd en soms helemaal niet, integendeel. Ik werd bv. als kind al verplicht om eerst te spelen voor ik aan mijn huiswerk mocht beginnen. Want toen lag mijn lat al veel te hoog. En wanneer je lat zo hoog ligt, krijg je heel wat stress en/of faalangst. In de examens word je ziek, je kan niet slapen, je hebt geen of een heel grote eetlust, je weent veel of ontploft bij alles,… Ik zie dit bij heel veel studenten en ik begrijp het heel goed.
Ik ondersteun ook studenten zodat ze zonder stress en met een portie zelfvertrouwen kunnen studeren.
Stress gaat niet zomaar weg!
Stress gaat niet zomaar weg. Knoop dat in je oren. Met stress omgaan is een vaardigheid die je moet leren. En dit gaat niet op 1, 2 , 3. Het vraagt tijd en ook wat moed.
Mocht je deze blokperiode herkennen dat jij of je kind heel wat stress hebben ervaren, weet dat er hulp bestaat en ga deze zo snel mogelijk opzoeken zodat volgend semester met minder stress en zorgen kan verlopen. Bij mij kan je vooral terecht vanaf 18 jaar. Meer informatie kan je vinden op www.studentencoach-barbara.be
Een kleine bijnoot: Het gebeurt wel vaker dat juist deze studenten het “zelf” willen oplossen. Ik ga eerlijk zijn, begeleiding rond stress werkt veel beter als de student zelf ook de hulp wilt aanvaarden en eraan wilt werken.
