Daar zat ik dan. Na 5 jaar onderzoek in het meest prestigieuze wetenschappelijk instituut in België, waar ik juist mijn doctoraat had ingediend, jaren hard zwoegen, denken, experimenteren, groeien, prutsen, schrijven, kortom een leven als doctoraatstudent. Daar zat ik dan: gecrasht, burned out, dom.
Iedereen ervaart een burn-out anders. Bij mij was deze vooral mentaal (mijn brein die niet goed werkt) en fysiek (mijn lichaam die niet goed werkt).
Dit is het verhaal van mijn mentale burn-out…
De mist blokkeerde mijn brein
Ik kon niet meer denken, had nul concentratievermogen, kon niets onthouden en kon moeilijk uit mijn woorden komen. Er zat een soort mist in mijn hoofd. Die maakte alles wazig. Mijn brein kon niet meer helder denken. Mijn mentale functies waren volledig verstoord.
Logica, een van mijn grootste troeven, dat was verdwenen. Lezen lukte ook niet, daar heb je concentratie voor nodig. Ook spreken was lastig, een zin vormen was ontzettend moeilijk. Ik sprak traag en in stukjes met een woordenschat van een 5-jarige. Of ik de kat al had gevoed of niet, dat kon ik niet meer onthouden. Elke dag opnieuw vergat ik het, tenzij ik het noteerde. Maar ook dat vergat ik. En die sloeber heeft daar zeker misbruik van gemaakt! 🙂
Zoals topsporters kapotte knieschijven overhouden aan hun sportcarrière, had ik nu een kapot brein.
Ik had een mentale burn-out…
Ik voelde mij ontzettend dom. Of misschien dement? Ik wist het echt niet. Mijn lichaam voelde wel 80, dus misschien mijn hoofd ook. Ik had een hele academische carrière om te bewijzen hoe “intelligent” ik was. Maar tijdens mijn burn-out was ik echt dom. En op dat moment was ik er ook rotsvast van overtuigd dat dit mijn nieuw leven was.
In mijn overtuiging had ik mijn brein in 5 jaar volledig opgebruikt. Zoals topsporters kapotte knieschijven overhouden aan hun sportcarrière, had ik nu een kapot brein. En dat maakte mij ontzettend bang. Ik was veel banger voor mijn kapot brein dan mijn kapot lichaam. Ergens wist ik wel dat mijn lichaam ging herstellen. Van mijn brein was ik daar niet van overtuigd. Integendeel.
Je brein is niet kapot, je brein is even “in maintenance”.
Naast de angst van “dom” te blijven, was het moeilijke aan mijn mentale burn-out: de verveling (want je kan je op niets concentreren) en het feit dat ik alles dubbel moest doen. Omdat ik ook een fysieke burn-out had, had mijn lichaam helaas niet de energie om alles dubbel te doen:
- De trap op om iets te halen, het vergeten, dus opnieuw de trap op? Vergeet het, geen energie.
- Weer een domme fout verbeteren? Vergeet het, geen energie.
- Op tijd facturen betalen? Oeps, vergeten!
- Een boek lezen? 15x dezelfde pagina opnieuw lezen…
En hoewel ik zoveel moeite had met alles, niemand ziet dat vanbuiten uit. Ik leek “niet ziek”. Maar mijn brein maakte alleen maar fouten.
Uiteindelijk ging de mist gaan liggen
Het heeft ook echt lang geduurd voor de mist uit mijn hoofd verdween. Na een tijdje kon ik al iets beter “functioneren”. Ik kon bv. al wat beter uit mijn woorden komen en kon mij heel kort, maar krachtig concentreren. Maar dat vroeg heel veel energie. Gelukkig herstelde (in het begin) mijn lichaam sneller dan mijn brein. En dat had ik nodig om mijn energie op te bouwen.
Ik heb uiteindelijk zeker een jaar met een mistig hoofd rondgelopen. En het lastige was, dat wanneer de mist ging liggen, mijn brein weer actief werd. En zo begon ook het piekeren weer op volle toeren. Daar moest ik dus ook mee leren omgaan. Ondertussen is mijn brein weer in top conditie en kan ik weer lezen, creatief zijn en volop studeren voor shiatsu en voetreflexologie!
Het goede nieuws voor iedereen die nu een mentale burn-out heeft is dat “De mist” wel degelijk verdwijnt. En AL je intellectuele capaciteiten komen terug. Je brein is niet kapot, je brein is even “in maintenance”.
